Voor de najaars nieuwsbrief van SIZ Twente is ervaringsmaatje Marit geinterviewd over haar rol als mantelzorger en ervaringsmaatje. Lees hier alvast het interview!
Eindelijk is het zo ver, het project Ervaringsmaatjes gaat van start! Vanaf oktober gaan 16 jong volwassen vrijwilligers en stagiaires aan de slag als ervaringsmaatje. Het nieuwe project ‘Ervaringsmaatjes’ biedt 24 jonge mantelzorgers uit Twente de kans om een schooljaar lang ondersteund te worden door een leuke jongen of meid, die weet hoe het is om op te groeien met zorgen in het gezin. Marit is een van de 16 ervaringsmaatjes die binnenkort zal starten als maatje van een jonge mantelzorger. We hebben Marit gevraagd om wat te vertellen over haar rol als jonge mantelzorger en ervaringsmaatje.
Marit, jij gaat je tweedejaars stage voor je opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening invullen als Ervaringsmaatje. Kun je vertellen waarom je voor deze stage gekozen hebt? Het project trok mijn nieuwsgierigheid omdat ik zelf ben opgegroeid als jonge mantelzorger. Ik ben benieuwd waar anderen tegen aan lopen, het lijkt me heel leerzaam om eens te zien hoe het bij anderen gaat. Mijn interesse in de zorg is ook mede ontstaan door mijn situatie thuis, we hebben zelf een zorgboerderij, dat speelt mee in de keuze voor onder andere mijn opleiding en de stage.
Dus jij bent zelf dus ook jonge mantelzorger. Kun je iets vertellen over jouw situatie thuis? Mijn broer heeft NAH, hij kan daardoor bijvoorbeeld niet lezen, niet schrijven en zijn IQ is laag. Toen we een aantal jaren geleden opzoek waren naar een geschikte dagbesteding voor mijn broer, kwamen we er achter dat er niets passends was in de buurt, dat was vervelend. Mijn ouders hebben toen zelf een zorgboerderij opgezet met een andere vorm van dagbesteding. Het is kleinschaliger en rustiger, het past goed bij mijn broer. Het netwerk van mijn ouders was groot genoeg, bijvoorbeeld door het speciaal onderwijs waar mijn broer heeft gezeten. Gemiddeld komen er nu zo’n 3 cliënten per dag.
Wat bijzonder! En hoe was dat vroeger? Ik kan me voorstellen dat het best zwaar kan zijn met zo’n broer in huis… Ik moest vaak op hem passen en dacht veel voor hem na. Ook leverde het wel wat stress op binnen het gezin. Ik heb daardoor een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Toch heeft het me ook wel wat gebracht: Als 1 ding lastig gaat of niet lukt kunnen er nog heel veel andere dingen wel goed gaan.
Optimistisch! Wat heeft er volgens jou aan bijgedragen dat je nu zo kan denken? Het is belangrijk dat je blijft praten met je ouders. Dat je vragen stelt en dat je ouders dat ook doen, dat zorgt voor een sterke band. Het heeft geen zin om stil in een hoekje te gaan zitten, dat heb ik echt geleerd. Ik zou het mooi vinden dat ik in mijn stage andere jonge mantelzorgers daar ook bij kan helpen. Zelf wil ik later graag iets gaan doen met paardentherapie, ik vind het belangrijk dat er daarbij niet alleen oog is voor de cliënt maar ook voor verlangens en vragen van de mensen er omheen, dat zorgt voor een sterkere band.
Benieuwd naar de zorgboerderij van Marit en haar ouders? Neem een kijkje op de Facebook-pagina van Woon/ Zorgboerderij Het Karwei in Voorst.