“Mijn moeder kan alles!” zegt Abdullah uit Almelo trots. Maar dat is niet helemaal waar. Baqi Faqiri moet noodgedwongen haar kinderen wel eens in de steek laten, bijvoorbeeld als het om wandelen of fietsen gaat. Baqi heeft fibromyalgie, artrose en nog andere klachten die de nodige beperkingen veroorzaken. Abdullah (12), Mustafa (10) en Nabillah (7) hebben al jong geleerd de handen uit de mouwen te steken.
Mustafa is een kei geworden in het bakken van eitjes en zijn zusje Nabillah laat zien hoe de kruimeldief werkt. Abdullah maakt meestal het ontbijt klaar en dat is een hele kunst, want hij is ‘s morgens niet een van de vroegsten. Toch wordt de tafel altijd op tijd gedekt. De kinderen hebben geen moeite met het helpen van hun moeder. Vrolijk vertellen ze welke vaardigheden ze in het huishouden al hebben opgedaan. Speciaal voor kinderen die opgroeien met een ziek of beperkt gezinslid organiseert Stichting Informele Zorg (SIZ) Twente passende ondersteuning. Zo mogen Abdullah, Mustafa en Nabillah regelmatig meedoen aan activiteiten als paardrijden, knutselen, koken of scouting. “Het mes snijdt dan aan twee kanten”, legt
moeder Baqi uit. “Mijn kinderen hebben een geweldige middag en ik kan even alleen zijn en bijkomen.”
Ontspanningsactiviteiten
Baqi valt haar kinderen zo min mogelijk lastig met haar beperkingen. Abdullah bekent eerlijk dat hij zich pas drie jaar geleden realiseerde dat zijn moeder anders is dan andere moeders. Hij accepteert dat als een gegeven en zit er niet mee. De andere twee hebben er ook geen moeite mee. Ze vormen een harmonieus gezin, al heeft de familie Faqiri het niet gemakkelijk. Baqi heeft als klein kind de verschrikkingen van de oorlog in Afghanistan meegemaakt en kan dat nog steeds moeilijk verwerken. De man van Baqi heeft altijd gewerkt in een garage, maar is nu werkloos. “Mijn vader volgt een opleiding tot taxichauffeur”, meldt Abdullah, die de toekomst opgewekt tegemoet ziet. Alle drie de kinderen zijn heel tevreden en vertellen enthousiast over alles wat ze meemaken. Mustafa laat het werkstuk zien dat hij tijdens een ontspanningsactiviteit van SIZ Twente heeft gemaakt: hij tekende op piepschuim dat op een bord werd geplakt. Om spijkers gewonden loombandjes maken het kunstwerk helemaal af. Nabillah heeft een gitaar gekregen voor het behalen van haar zwemdiploma A. “Dat was een aanbieding”, verklapt moeder Baqi. Nabillah moet nog wel afzwemmen, maar ze weet zeker dat ze het haalt en daarmee de gitaar ook echt verdient. De eerste akkoorden heeft ze al te pakken. Mustafa is een kei in tekenen, vooral stripfiguren krijgt hij perfect op papier. Hij wordt later kunstenaar en als dat niet lukt dierenarts. Dat laatste lijkt zijn zusje ook wel wat. Abdullah leeft zich uit tijdens de gymles. “Ik wil later iets in de sport gaan doen.”
Genoeg te doen
Plannen te over voor de toekomst dus. Maar ook nu is er genoeg te doen. En dan hebben we het niet over het meehelpen in de huishouding alleen. Want dat valt allemaal wel mee, beaamt het drietal. Baqi doet alles wat ze maar kan toch het liefst zelf. “Abdullah mag niet eens strijken, want dan verbrandt alles”, meesmuilt Mustafa. Hij kan dat beter dan zijn broer. Abdullah zit daar niet mee. “Ik ben goed in het koken met eieren, tomaten en worst.” Nabillah doet op aanwijzingen van Baqi kleine klusjes in de keuken. “Ik kan loempia’s rollen en salade maken.” Irritant is de afwas. Daar zijn ze het alle drie over eens, Mustafa voorop. “Maar je kunt wel lekker bellen blazen met het sop.” Favoriet is het ‘ijsjes’ maken: aardbeien, snoep en karamels in een kommetje mengen met ijsblokjes.
Zoveel leuke dingen
De kinderen verheugen zich op de bijeenkomsten bij SIZ Twente. Mustafa glundert als hij het over het bowlen en karten heeft. Abdullah heeft besloten toch maar nooit meer op een paard te gaan zitten. Hij vindt de disco geweldig. “En zo’n spel met een grote bol van wol die je met elkaar steeds verder afdraait zodat er een spinnenweb ontstaat.” “Ik ben zo blij dat de kinderen op die dagen
zoveel leuke dingen kunnen doen”, zegt Baqi. En de kinderen? Die verschillen dan misschien wel van mening over elkaars vaardigheden in het huishouden, over één ding zijn ze het roerend eens: “Onze moeder is de liefste moeder van de hele wereld.” Niet voor niets maakt Mustafa zijn meeste tekeningen voor haar…
Door: Noortje Krikhaar
In: Reuma Magazine